هر كس نشسته است خسته نيست ......... 

شايد جايي براي رفتن ندارد..!!!!!!!!

بهار پر زد از عمرم ،به من سري نزدي

چرا چو چلچله بر بام من پري نزدي

به جرم بي تو پريدن شكسته شد بالم

تو مرهمي ننهادي و نشتري نزدي

هميشه رنگ جدايي نواي سازت شد

چرا به دلخوشي ام ساز خوشتري نزدي

نسيم گوشه امنت فريب داد اي دل!

پري به صحن فضاي معطري نزدي

واسه دانلود به ادامه مطلب برين 

كاش مي شد با تو از دلبستگي ها حرف زد

از محبت گفت و از پيدا و پنهان حرف زد

كاش درد عاشقي و درد هاي بي كسي

با تو مي شد در ميان بنهاد و يكجا حرف زد

كاش مي شد چون نسيمي نرم بر زلفت وزيد

قصه ها گفت از شب و از شام يلدا حرف زد

از دل يك ذره گشته در هوايت باز گفت

وز دل الماس سختت بي محابا حرف زد

كاش يك شب مي نشستي پاي صحبت هاي من

 تا كه بتوان آه كرد و تا ز سودا حرف زد

چشم هايي ابري ، گونه هايي خسته

وچه باريدن بر قامت خسته زيباست

صورتم سرخ

ضميرم روشن                                   

چشم هايم مشکيست

عشق رنگ چشم است؟

         نه عزيزم عشق رنگ سيلي ست 

         به همان محکمي صاعقه ها  

رنگ سيلي به کدامين طرف است؟

         تو چرا پرسيدي؟تو که صورت زخمي،تو که چشمت کبود،تو که دنيا بي رنگ

         آري اي دوست...به همان جاده ي بد بختي ست

           و به آبادي هر رنگ کبود

عشق زيباست شبيه بدن زخم و کبود

                                                مثل يک قامت مرد

                                                                   عشق را دوست ندارم به خدا

دانلود آْلبوم در ادامه مطلب

دانلود در ادامه مطلب(نظر يادتون نره)

چشم هايم دارند وضو ميگيرند....

باز هم مثل هر شب، سجاده گريه را پهن كرده ام تا براي ديدنت دعا كنم

اشك ديگر در چشمم نيست و جز خونابه...

آسمان چشم هايم سرخ است...

                                      اسرافيل دلم دارد زمين و زمانم را زير و رو ميسازد

دستهايم.. ل.ل.لرزيدن را ياد گرفته اند

هيچ وقت اينطور احساس ترس نكرده ام

                                                     ترس از بي تو بودن...

                                                                           ترس از از بي تو ماندن...

صداي قدم هايت مي آيد

                          اينها فقط در خيال من است

                                        فكر تو چه قيامتي در دلم به پا ميكند...

رفتي ولي گمان نكني بي تو مانده ام

زيرا نهال مهر تو در دل نشانده ام

اينجا تمام ياد تو مانند آبشار

سر ريز ميشود به سراپاي مانده ام

اوراق خط نوشته انبوه نامه هات

دارد سفيد ميشود از بس كه خوانده ام

اما كتاب الفت مان زود بسته شد

افسوس فصل آخر آنرا نخوانده ام

گرد هوس نگشته،تو تر دامنم مبين

گرد هوس ز دامن تقوي تكانده ام

مي بينمت ز دور كه دلواپس مني

من هم چه اشكها به هوايت فشانده ام

راهي كه باز كرده غمت،را به سوي دل

آسوده ام كه ديده به اين ره دوانده ام   

                                                                     «استاد شريفي»

پشت نقاب مهربان و زيباي سرنوشت جز يك صورت مات و نامفهوم چيزي نبود انگار خودش هم باور كرده است كه هر

روز بايد قصه را از سر بگيرد و بنويسد.اين من نيستم  كه چنين قلم به دست گرفته ام و بد تقدير را ميگويم..اين يك

مرد است كه چنين دلشكسته و چنين افتاده از پا دارد از اين دنياي بي رحم گلايه ميكند.مردي كه هيچوقت در دلش

گنجايش اين همه غم را نداشت مردي كه هيچ وقت نميفهميد رابطه اش با گريه چيست....

دست در دامان تقدير ..اين تمام داستان زندگي ماست..

مايي كه قصه عشق را شنيديم،لمس كرده ايم و حال براي به چنگ آودرنش جنگ پيشه كرده ايم.

يك قصه بي سرو ته يك قصه كه هر كه شنيد گفت:مسخره است گفت رياست و گفت عشق يعني بزرگترين دروغ

زندگي يك مرد......ولي من عاشق به هر كس كه دروغ گفته باشم به خودم نميتوانم دروغ بگويم....

بر روي سايه تاريك جسمم فقط جاي قلبم روشن است واين فقط و فقط ازوجود توست اي چراغ زندگي من..

                                        عميق نفس ميكشم

                                                   چون ميدانم عشق وجود دارد 

                                                                                 عشق در همين نزديكيست....